Emocje kształtują sposób, w jaki dzieci postrzegają siebie i świat, wpływając na ich zdolność do nawiązywania relacji interpersonalnych, radzenia sobie ze stresem i rozwiązywania problemów w dorosłym życiu.
Wśród czynników wpływających na rozwój emocjonalny dziecka można wymienić m.in. środowisko rodzinne, genetykę, biologię, relacje rówieśnicze oraz wsparcie i modele do naśladowania. Rodzina jest pierwszym środowiskiem, w którym dziecko uczy się emocji. Styl wychowania, relacje rodzinne i atmosfera domowa mają ogromne znaczenie. Dzieci z ciepłych, wspierających domów rozwijają zdrowe umiejętności emocjonalne, podczas gdy dzieci z konfliktowych środowisk mogą mieć z tym trudności.
Teoria przywiązania Johna Bowlby’ego podkreśla znaczenie silnych więzi emocjonalnych między dzieckiem a opiekunem. Bezpieczne przywiązanie buduje pewność siebie i pozwala na lepsze radzenie sobie ze stresem. Dzieci uczą się emocji także poprzez obserwację dorosłych. Rodzice i nauczyciele, pokazując zdrowe umiejętności emocjonalne, stają się dla nich ważnymi modelami do naśladowania.