Pochwa to część żeńskiego układu rozrodczego, która stanowi ostatni fragment kanału rodnego, przez który dziecko jest wydobywane na świat podczas porodu. Rozciągnięcie pochwy w trakcie porodu jest procesem naturalnym i niezbędnym do narodzenia dziecka. Po porodzie pochwa stopniowo powraca do stanu przedciążowego, ale wymaga to czasu i odpowiedniego podejścia.
Co dzieje się z pochwą w czasie porodu?
Podczas porodu pochwa poddawana jest różnym zmianom i procesom, po to, aby umożliwić dziecku przejście przez kanał rodny. Przede wszystkim organ ten ulega znacznemu rozciągnięciu, tak aby umożliwić przejście noworodka. Proces ten jest naturalną konsekwencją rozwoju porodu i jest regulowany przez hormony, takie jak relaksyna, która pomaga rozluźnić mięśnie i tkanki. Na początku porodu szyjka macicy jest zamknięta, ale w miarę jak poród postępuje, stopniowo się rozszerza, co pozwala na przejście dziecka przez kanał rodny. W bardziej złożonych przypadkach, aby ułatwić dziecku przyjście na świat, personel medyczny obecny przy porodzie może zdecydować się na kontrolowane nacięcie krocza w obszarze zwanej epizjotomią. Jest to zabieg wykonywany tylko wtedy, gdy jest to konieczne i pozwala on uniknąć naciągnięcia i uszkodzenia tkanek. Po wykonaniu epizjotomii obszar ten jest zszywany tuz po porodzie.
Negatywne konsekwencje rozciągnięcia pochwy
Rozciągnięcie pochwy do jakiego dochodzi w czasie porodu może prowadzić do obrzęku i niewielkich uszkodzeń tkanek. Jest to normalne następstwo całego procesu związanego z porodem. Obrzęk i ewentualne uszkodzenia przeważnie zmniejszają się lub zanikają w ciągu kilku dni lub tygodni po porodzie. Konsekwencją porodu mogą być także krwiaki, które pojawiają się w okolicach pochwy, co jest wynikiem urazów tkanek. W przeważającej liczbie przypadków krwiaki te rozpuszczają się samoistnie, ale czasem zdarza się, że wymagają interwencji medycznej. Po porodzie pochwa może także krwawić przez kilka tygodni w związku z gojeniem się opisywanych tkanek.
Czy po po porodzie pochwa wraca do stanu pierwotnego?
W przeważającej większości przypadków pochwa wraca do swojego stanu sprzed ciąży po porodzie, ale proces ten może wymagać czasu i wdrożenia odpowiednich ćwiczeń, swego rodzaju rehabilitacji oraz zaostrzonej dbałości o higienę. Powszechnie znane ćwiczenia Kegla są najczęściej zalecaną aktywnością kobietom po porodzie. Ćwiczenia te pomagają wzmocnić mięśnie dna miednicy, w tym mięśnie otaczające pochwę. Regularne wykonywanie ćwiczeń Kegla zdecydowanie przyspiesza proces powrotu do normy i poprawa kontrolę nad mięśniami odpowiedzialnymi za sprężystość.
Zdecydowanie należy podkreślić, że niezwykle istotne jest dbanie o odpowiednią higienę intymną i stosowanie się do zaleceń medycznych dotyczących pielęgnacji po porodzie. Jest to jedyna droga do zapobieżenia infekcjom i do przyspieszeniu procesu gojenia. Każda kobieta jest jednak inna dlatego dla niektórych może to być proces szybszy, a dla innych wolniejszy.
Suchość pochwy po porodzie
Suchość pochwy po porodzie to dość powszechny problem, z którym zmaga się wiele młodych matek. Stan ten jest wynikiem różnych czynników, w tym zmian hormonalnych i mechanicznych, związanych z samym porodem. Tak jak wspomnieliśmy, podczas ciąży i porodu organizm kobiety doświadcza zmian hormonalnych. Po porodzie poziom hormonów, takich jak estrogen, który odpowiada za nawilżenie pochwy, może być obniżony. Nie bez znaczenia jest tu także nowa rola matki, stres związany z opieką nad niemowlęciem, oraz karmienie piersią, które mogą również wpłynąć na ogólny stan zdrowia kobiety.
Obniżenie ścian pochwy
Obniżenie ścian pochwy po porodzie to problem, który może występować u niektórych kobiet. Jest to wynik procesu rozciągania tkanek pochwy podczas porodu, a także osłabienia mięśni dna miednicy. Stan ten prowadzi do uciążliwych objawów, takich jak uczucie opadania narządów rodnych. Mięśnie dna miednicy, w tym mięśnie otaczające pochwę, osłabiają się w wyniku ciąży i porodu. Leczenie obniżenia ścian pochwy zależy od stopnia zaawansowania i nasilenia przypadłości i może obejmować ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy, terapię fizyczną, założenie wkładki lub pierścienia w pochwie w celu podparcia narządów rodnych, a w niektórych przypadkach konieczna jest nawet operacja w celu przywrócenia narządów do prawidłowej pozycji.