Przede wszystkim trzeba docenić własną osobowość. Nie trzeba mówić o innych. Trzeba zrozumieć, że każdy/każda jest wyjątkowa i ma indywidualne cechy charakteru, których całkiem możliwe, że nie ma druga osoba.
Jesteśmy niepowtarzalni. Nie można umniejszać własnych osiągnięć. Należy zrozumieć, że każdy krok, nawet ten najmniejszy, jest tak naprawdę na wagę złota. Jeżeli ktoś chciałby nauczyć się doceniać własne życie, musi nauczyć się przyjmować pochwały od innych osób. Np. w przypadku pochwały „jesteś super człowiekiem”, nie można zaprzeczać. Owszem, niektórzy robią tak przez skromność.
Lepiej jednak pomyśleć sobie, że „faktycznie na to zasłużyłem. Jestem naprawdę wartościowym człowiekiem”. Od tego właśnie należy zacząć. Jeżeli ktoś nauczy się doceniać własne życie, będzie szczęśliwy. Nie będzie przejmował się tak dużą ilością spraw.
Fakt, może nie zawsze wszystko będzie w życiu szło pomyślnie, ale przynajmniej człowiek tak mocno nie będzie tego przeżywał. W końcu dla wszystkich zaświeci słońce.